Шидэт ягаан өнгө

Алгаа наранд үзүүлж араас нь ажвал

Хурууны салаа, хумсны завсраас

Хурмастын өнгө улбартан цацарч

Хүн болж хаанаас ирснээ

Хожим хаа очихоо
 Харчих шиг...

Үүрдийн хоосонд оршигч үхэшгүй мөнх тэрээр

Шидэт дулаан шившлэг шивнэж

Аянга цахилгаан мэт тэсрэлт

Алаг зүрхэнд амилуулж

Элсэн цагийг 

Эхийн минь хэвлийд эргүүлж

Үхлийн зөнгөөр сүлсэн тэртээх өдөр

Үр хөврөл байхдаа би ийм өнгөтөй байсан.